පියමැන්නේ..
ඇයිද එසේ
රිදවාලා මසිත මෙසේ
දුර ගවුවේ මා ඉන්නේ
මතකේ ‍රැඳුනා
ඒ සිතුවිල්ලේ
සෙවනැලි මාවතේ
ඇඳි ඒ ජීවිතේ
‍රැළි මත සාගරේ
මතු වේවා සදා ඒ සිහිනේ

සියුමැලි ඔබේ වත
‍රැඳි ඒ දෙකොපුල කී කථා
ඇසේ සවන් පුරවා
මගෙ දැහැනේ
අත්වැල් බැඳගෙන
වැල්ලේ ඇඳි ඒ රූ රටා
මැකී ගිය ‍රැල්ලෙන්
නිසල ‍රැයේ

සිත ගත්තේ නැතුව නොවේ
සැමදා එලෙස බලා
ඇයි ඉන්නේ...
හද අරණේ ‍රැඳුනු සෙනේ
පුබුදා සොයනු මැනේ
හස‍රැල්ලේ
නැතුවත් මේ බවේ
මතු එන ජීවිතේ
සැමදා ඒ සෙනේ
සතු වේවා සදා ළඳුනේ


<Jaya Sri>