තුමුල නමුණුකුල ගිරිහිස
උදුල සඳ මඬළ දු‍ටු නෙත ‍
රැව‍ටුනා තමයි
කිමද මේ තරම් ඒ ගැන
හිනැහෙන්නට කාරණා
මුහුන රතු වෙලා දෙනෙතින්
කඳුළු පනින තුරු එළියට
ඔහොම හිනා වෙනකොට නුඹ
ලස්සනයි උමා...

නුඹෙ වත මඬළ සඟවා
මුවාවෙන ලෙසින් අතුරන
සීත පිණි නිසා තිලකය
පාළු වෙයි උමා
සීත මීදුමේ තිරපට
වළලු ලූ අතින් ඉවතට
ඈත් කර හොරෙන් හිමිහිට
බලාපන් උමා...

කන්ද උඩ රනින් දිදුලන
කන්ද කදිර දේවාලය
අපට පිහිට වෙයි කියලා
හිතනවද උමා
අප වටා නැගෙන උවදුරු
ඈත් වී නොබෝ කලකින්
පිච්ච මල් සුවඳ පමණක්
ඉතිරිවේද උමා...


<Saman Jinadasa>

කාලයක් දවසට 10 -12 වතාවක් අහපු සින්දුවක්, දැන්නම් ඇහෙන්නෙම නැති තරම්.