බිඳුනු පෙම් හද නිවාලන්නට
කඳුළ නුඹ ආ දා
අඳුර රජයන හුදාකලා සිත
නුඹට පෙම් බැන්දා

සරාගික වූ නෙතින් ගිලිහී
ජීවිතෙන් පිදු ආදරේ
නිමාවූ සිහිවටන පමණකි
දෙනෙත් දෑලේ ඉදිවුනේ
කඳුළ නුඹ පිපුනා
දැවී ගිනිගත් පෙම් සුසානේ
කඳුළු මල් පිපුනා

ප්‍රේම ආතුරයන් වෙලා
ජීවිතේ තනි මංසලේ
දිනෙක ඇය මා අමුත්තන් සේ
යළිත් හමු වේවී
කඳුළ නුඹ නාඩන්
දුරස් වන්නේ නැතේ නුඹ මා
කඳුළ නුඹ නාඩන්....

<Gunadasa Kapuge>

One Response so far.

  1. Anonymous says:

    keep up this blog........

Leave a Reply