ඇය යන්න ගියා මැකිලා
වන සිරසක තුරු සෙවනැලි අතරේ
ගී ගයමින් හිඳ මා තුරුලේ
ඇය යන්න ගියා මැකිලා
පිනි කඳුළක් මල් පෙති අග තවරා
මිහිදුම් සළුවෙන් මුහුණ වසා

නිල්ල නිලන නිල් කඳු වැටි අතරේ
සඳ එළියේ මංපෙත පාදා
රහසක් සඟවා ගොළුවු හදකින්
යන්න ගියා මැකිලා

යළි කවදාවත් හමු නොවෙනා බව
මද පවනක් හිස අතගා කීවද
අදහාගන්නට නොහැකිය කිසිදින
ඇය යළි නොයෙතැයි ගිම්හානෙට පෙර

අදහාගන්න බැහැ තවම ඔබ එන්නෙ නැති බව ජීවිතයේ වසන්තය ගෙවී, ගිම්හානය පැමිනෙන්ට පෙර...

<Amarasiri Peiris>


Leave a Reply