පෙම් කවක් ලියු නුඹ සිත් අහසේ
එය මකා දමා ගිය හැටි රහසේ
නුඹ මෙතෙක් ‍රැඳි වුන් මා මනසේ
පෙම් පුරාවතක් නිමා කරන්නද මා කෙලෙසේ

නුඹ යන්නම යන්නම යනවානම්
මට ඉන්න කියන්නට බැහැනෙ ඉතින්
යළි එන්නම එන්නම හිතුනේනම්
නුඹ එන්න එපා මගෙ හිත තහනම්

හුරතලෙන් දැවටිලා මගෙ ලගින්
දුන් සතුට එපමණද මට පවසන්
සඳ එළිය පොලවටයි හිමි වූයෙ
සඳ අහසෙ ‍රැඳුනාට රත්තරනේ..




<Karunarathna Diwulgane>




Leave a Reply