නින්ද නැති ‍රැයේ
සඳ කඳුළු මීදුමේ
හැංගිලා අඬන්නේ ඇයිද
ප්‍රථම ප්‍රේමයේ..
තාරුකා දියේ ගිලී
නිල් එළිය නිවේ
වැහි බිංඳු වැටේවි
රෝස පෙති කඩා හැලේ...

කිලිපොලා සැලී යමින්
නොහිම් සීතලේ
තුරුලු වෙමි දෙනෙත් පියා
ඔබගෙ උනුසුමේ..
ජීවිතය ඉතින් අපේ
සිහිනයක් නොවේ
හෙට උදේම අවදි වී
යා යුතුව තිබේ..

‍රැය ගෙවේ
සඳත් නිවේ
දුරයි ජීවිතේ..
ඉතින් අවසරයි මගේ
පුන්චි කුමරියේ
ක‍ටු වලට දෙතොල් තියා
මලක් නැති ගසේ
සිඹිමි එකම හාදුවයි
සොඳුර ඒ මගේ..
         
<Gunadasa Kapuge>