මිනිසුන් නැති හිස් තැනක් සොයා
තනි වී ඉන්නට සිත කීවා
පාලුව තනිකම ‍රැදෙන තුරා
තනි වී ඉන්නට සිත කීවා

ගහකොළ මැලවුන හදවත් වියලුන
වැලපෙන මිනිසුන් හමුවූවා
තද හිරු එළියෙන් නිලංකාර වුන
දෑස් තෙමන්නට දිය සෙවූවා

සැනසුන පහනේ එළිය බලන්නට
නැවතත් මා ආපිට ආවා
තෙල් මදි හින්දා පහන නිවුන බව
පෙර මඟ ‍රැඳි සලකුනු කීවා


<Gunadasa Kapuge>

Leave a Reply