හන්තාන කඳු වැටිය
එදා වගෙයි අදත්
මහවැලිය පුරුදු සේ
ගලා යාවි හෙටත්
සරසවියෙ තුරු වදුලු
මිලින වී නෑ තවත්
ඒත් අද කුමරියේ..
ඔබ කොහිද..මා කොහිද...

එදා අප පෙම් වදන් දෙඩූ ලිය මඬුලු යට
පෙම්වතුන් පෙම් වදන් දොඩනවා
අප සමඟ නිදා සිටි
අවන්හල දෙසුම් හල
පුරුදු සේ බලාගෙන සිටිනවා

මේ බිමේ සැඟව ඇති
සිවුවසක අතීතය
යලි යලිත් මතකයට නැගෙනවා
මහත් වෙහෙසක් දරා
සඟවන්න තැත් කලත්
නෙතු අගට කඳුළු බිඳු නැගෙනවා...



<Amarasiri Peiris>