එකෝමත එක කාලෙක
නබෝ ගැබ රන් ශ්වෙත වළා
පළිඟු ගං දියේ වැටෙන තුරා
සෙල් රූ මෙන් ගල් බංකුවේ සිටියා
ගඟ අසබඩ ඒ හැන්දෑවේ
මතකද අපි දෙන්නා...

අඳුරු වන ගුහාවේ යන ගිලී
විහඟ අත්ත‍ටු රිදී රේඛාවේ
දෑස සඟවා හිටියා
ගඟ අසබඩ ඒ හැන්දෑවේ
මතකද අපි දෙන්නා..

පෙඳ පාසි බි‍ඳෙනා ගං දියේ
අඳුර මකනා සැඳෑ එළියේ
දෑස සඟවා හිටියා
ගඟ අසබඩ ඒ හැන්දෑවේ
මතකද අපි දෙන්නා..

<Nadeeka Guruge>

Leave a Reply