නැගෙන බිඳෙන
හැම සමුදුරු රැලි මත
නුඹෙ මුව හිනැහෙනු
මා දුටුවා
නොදැනිම වාගෙ
ඒ රුව බොඳ කර
කඳුලක් නෙත
තනියට නැගුනා

මතකද හැම රෑ
පහන් වනතුරා
පැතූ පැතුම් කෙලි සිනා වදන්
දින ගෙවෙනා හැටි
අප දැන හිටියා

අද නුඹ කොහිදැයි සිත ඇසුවත්....

ඉරණම ලියැවි
අප වෙන් කලදා
දෙගුරුන් හමුවේ
සිත නිහඩයි
නුඹ මියැදෙන බව
දැන දැන සිතකින්

නෙලා ගම්ද සොදුරේ කෙලෙසින්....

මා තුරුලට ගෙන
සුරතල් කරනට
අහිමි උනත් මට
සොඳුරු වරම්
අන්සතු උයනක
නුඹ හිනැහෙනයුරු

දැක තුටු වෙමි නැවතී මෙතෙකින්....