සිත ගාව ඔබ ඉන්න
තරුවක් වෙලා
හැමදාම මම ඉන්නවා
මග බලා
දුර ඈත අර පේන
සයුරෙන් එහා
ඔබ නාවෙ ඇයි
හමන සුවඳක් වෙලා
ඒ අහසේ රෑ සිතලේ
ගුලි වෙලා
තරු පිපුන නිල් අහසෙ
නුඹ පායලා
නිරතුරුව ඉඟි පානවා
සැරසිලා
ලඟ ඉන්න පැතුමන්
නැතෙ තනිවෙලා
මගේ සිහිනෙ තරු අතරේ
සෙවුවේ ඔයා
කිම හැඟුනේ සිතක
රිදවුම් මවා
සඳ මඬලේ නොපෙනෙන්න
සිතුවම් වෙලා
මට ඉන්න ඉඩ දෙන්න
සුසුමක් වෙලා..
දිනෙක හිරු බැස
යන වෙලාවක
සයුරු වෙරළක
හුදකලාවෙක
කල්පනාවේ
සිටින මොහොතක
මතක් විය
සිතිවිලි අතීතෙක..
සයුර මා විය
අහස ඔබ විය
දෙදෙන යා කල
ක්ෂිතජයක් විය
ඒ වෙලාවේ මට මතක් විය
කලක් ලොව
අප ගැන සිතූ හැටි
සයුර මා විය
අහස ඔබ විය
දෙනෙත රැවටු
ක්ෂිතජයක් විය
කී කථාවේ අරුත වැටහින
අහස සමුදුර එකතු වී යැයි
<Victor Rathnayaka>
මට දෙන්න මට දෙන්න
මොහොතකට මට දෙන්න
ඔබේ ඇස් යට නටන
පාට බිඳුවක් දෙන්න
දෙතොල් පෙති හැඩ කරන
සිනා රේඛා මවන
කැඩපතක මගෙ රුව
මොහොතකට දකින්නට
කඳුළු බිඳු සඟවගෙන
දුක දැරූ අම්මාව
දෙනෙත් මත තුරුළු කර
එක වරක් සිප ගන්න
ගී කියන විහඟුන්ට
රොන් උරන බඹරුන්ට
රහසේම මම සොයමි
මල් පාට වූ අරුම
වැහි ඉහින අහස මත
බර දරන පොළව උඩ
මගෙ හීන තබා යමි
තවත් දවසක එන්න
<Mekala Gamage>
තටු ඇවිල්ලා
ප්රේම ආලින්දයේ
එන්න නවතිමු
කෙසේ නම් මම නවත්වන්නද
මල් රේණු රේණු සැලෙනා
හිවුඩු පිපෙනා
නෙළූ පලවැල මග දමන්නද
දෙපා උඩුකුරු හිසින් බිම හිඳිනා
කුරුළු බිලිඳු
තනිව මා උන්නා
<Amarasiri Peiris>
හමුවුණේ ඔබ
ජීවිතේ ගිම්හානයේ
බැස ගියේ ඔබ
සඳක් සේමයි අනන්තේ
ජීවිතේ..
වෙලී සියොළඟ සුසුම සේ හිඳ එදා
අප තැබූ තැන ඇත තාම ඉර හඳ තාරකා
වෙනස් වී නැත ලෝකයා
වෙනස් වූයේ ඔබේ නොවෙනස්
ඒ සදාතන ප්රේමයයි....
ගිලී සිඳු තෙර දැවී ගිය ලොව නිවා
හිරු සිතේ උණුසුම නෙතේ කඳුළින් සේදුවා
නිමා වූවද ආදරේ
නිමා වී නැත ඒ නමින් ලද
වේදනාවන් හදවතේ....
I'm nobody! Who are you?ඉගිලෙන්න ඔබ එක්ක ආකසේ
Are you nobody, too?
Then there's a pair of us -- don't tell!
They'd banish us, you know.
How dreary to be somebody!
How public, like a frog
To tell your name the livelong day
To an admiring bog!
විඳගන්න ඒ සිසිල මා සිත් සේ
මට දෙන්න ඒ වරම
කවදාද ඔබ එන්නෙ
පිනි බින්ඳු මල් වැහි අරන්..
සඳ මිතුරි
සිත මිහිරි කල මැනවි
බිඳු කඳුළු
පිනි පොකුරු කල මැනවි
මට මමම වී ඉන්න
ලෝකෙන් ඉඩක් නොදෙන
ඈතට වෙලා අපිම අපි වී ඉතින්
නව ලොවට මුල් අනු දෙන්න
මිල නොවන පෙම් කවිය පබඳින්න
පිනි වැස්ස වස්සන්න
මද්දහන තෙත් වෙන්න
ආදරය දළුලන්න මිහිකත මතින්
සිහිනේ සනහා කිරනින් දැවෙනා...
ජීවිතය විඳගන්න ලෝකෙන් ඉඩක් නොදෙන
ඇතට වෙලා තෙමෙමු
පිනි වැහි පොදෙන්
ප්රේමයට ප්රේමය වෙන්න
නිල නොවන ජීවිතය පුබුදන්න
පිනි වැස්ස වස්සන්න
මද්දහන තෙත් වෙන්න
ආදරය දළුලන්න මිහිකත මතින්
සිහිනේ සනහා කිරනින් දැවෙනා...
<Kasun Kalhara>
මලක් උනේ ඇයී නුඹ මට
ජීවිතයට සුවඳ සලන
එනමුදු සිප ගන්නට තහනම්..
විලක් උනේ ඇයී නුඹ මට
ජීවිතයට සිසිල ඉසින
දිය දෝතක් බොන්නට තහනම්..
පහන් තාරකාවක් සේ
ජීවිතයට මග කීවද
ඒ එළියෙන් මහද පහන්
දල්වනු කෙලෙසින්
කියන්න....
සහන් ගීතිකාවක් සේ
ජීවිතයේ ගිම් නිව්වද
ඒ ගීයේ සොඳුරු වදන්
මුමුණනු කෙලෙසින්
කියන්න......
<Amarasiri Peiris>
ප්රේමය නම් කිමැයි ඔබ මට කියා දුන්නෙහිය, දැන් මගෙ පරමාර්ථය ඔබය, මගේ පරමාදර්ශය ඔබය, මගේ ඒකායන ප්රාර්ථනයද ඔබය
ප්රේමයේ ද්වාරය ඔබ මට විවර කෙලෙහිය..,දැන් මගේ අතීතය ඔබය,මගෙ වර්තමානය ඔබය, මගේ උත්තරීතර අනාගතයද ඔබය..<Nanda Malini>
සේද සිහින සුදු
දුන්හිඳ නුඹ
උස සීත නමුණුකුල
ගිරිහිස මම
මූණ බලාගෙන මේ විදියට
මතු ජාති ජාතියෙත් උපදින්නද...
නීල නුවන් නිල් තරු එළියට
පෙම් ගීත ගයන
මළහිරුදෝ මම
පාරමිතාවෙන් යළි උපදින
බැස යන්නද
ජීවිත පියගැට පෙළ
මාළිඟාව ළඟ පය පාමුල
සුදු නෙළුමද මම
සඳකඩ පහනක
නාද නගන සඳ සඳළුව මත
හිමි පාද සලඹ
ගීයට පෙම් බැඳ..
<Gunadasa Kapuge>
අපි කතා නොකරමු ඉමු
හිනා නොවි ඉමු ටික දවසක්
අපි දැසින් දෑසට ළංව බලන් ඉමු
එක මොහොතක්
කල්පයක් සේ දැනේවී...
අපි කතා නොකර හිඳිනා
ටික දවසට
මල් පිපී පරව යන අරුමේ
නුඹෙ හිනා දකින්නට
මල් පුසුඹ දිගේ
කෙලෙසද නැවිත් ඉන්නේ
අපි ළංව බලන් ඉඳිනා
එක මොහොතට
මල් පුසුඹක් සේ නුඹ දැනුනේ
මල් පුසුඹ සිඹින්නට මා නෙළු මලේ
මා කෙලෙසද නෑවිත් ඉන්නේ
<Janaka Wickramasinghe>
මං මුලා වී
පාර සොයාගෙන
හසරක් අසමින් යන ගමනේ
මං මුලා වු සමනලියකගෙනි
පාර අසා තිබුනේ
ඇයත් නොදන්නිය
ඇය යන මානය
උන්හිටි තැන්
මතකයේ අඩමානය
පාර කියන්නේ
කෙලෙසද මා හට
ඇයටද පාරක්
ඇති නැති ගානය
අප හමුවූයේ
මන්දැයි නොදනිමි
පාර ඇසූවේ
ඇයි දැයි නොකියමි
අපේ ගමන අද
නවතනු හැකි නම්
අප යන ගමනද
අද මෙතැනින් නිමි
<Gunadasa Kapuge>
ඔබට වරම් නැති
මටද වරම් නැති
සෙනෙහසක කොතැනද
සැඟව ගියේ
ඉවත ගලා ගිය
කඳුලක දිය වී
ප්රථම ප්රේමයයි බොඳව ගියේ
ඔහුට පුදන්නට
පූජාසනයේ
නොකිලිටි මල් පිපුනිද
ළඳුනේ
පෙති ගිලිහි ගී
පරසතු කුසුමක
සුවඳ කොහේ කොතැනද
රැඳුනේ
ආ මඟ වැරදී
ඔහුද ඔබද මා
දෛවයේ තුන් මංසල හමුවේ
බලා හිඳිනු මිස
හඬා වැටෙන්නට
කඳුලක් නැහැ දෙනුවණ
පිපුනේ...
<Karunarathna Diwulgane>
නින්ද නැති රැයේ
සඳ කඳුළු මීදුමේ
හැංගිලා අඬන්නේ ඇයිද
ප්රථම ප්රේමයේ..
තාරුකා දියේ ගිලී
නිල් එළිය නිවේ
වැහි බිංඳු වැටේවි
රෝස පෙති කඩා හැලේ...
කිලිපොලා සැලී යමින්
නොහිම් සීතලේ
තුරුලු වෙමි දෙනෙත් පියා
ඔබගෙ උනුසුමේ..
ජීවිතය ඉතින් අපේ
සිහිනයක් නොවේ
හෙට උදේම අවදි වී
යා යුතුව තිබේ..
රැය ගෙවේ
සඳත් නිවේ
දුරයි ජීවිතේ..
ඉතින් අවසරයි මගේ
පුන්චි කුමරියේ
කටු වලට දෙතොල් තියා
මලක් නැති ගසේ
සිඹිමි එකම හාදුවයි
සොඳුර ඒ මගේ..
<Gunadasa Kapuge>
සුළඟ නුඹ වගේ
සිත් මල වටා එතේ
මල් සුවඳ හොර හොරෙන් අරන්
යන්නටම හදයි
වැස්ස නුඹ වගේ
සිත් මලට ඇද වැටේ
මලේ පාට නොසේදීම
පුදුමයක් තමයි...
සිත හැඳිනුවෙත් නුඹයි
පසු පසම එලව එලවා විත්
සැනසුවෙත් නුඹයි
නුඹ මගේ හිත අරන් ගියා
පුදුමයක් නොවෙයි..
සිත තනිකලෙත් නුඹයි
මගෙ හිතේ සියුම් තැන් සොය සොය
රිදෙවුවෙත් නුඹයි
ඒත් නුඹෙන් සිත නොමිදේ
පුදුමයක් තමයි...
දහස් වතාවක් අහල ඇති මේක..ඒත් අදටත් එදා ඇහුව වගෙම ලස්සනයි රසයි..,
<Karunarathna Diwulgane>
මග බලා හිඳිමි මා
එනතුරා යළි සිහිනෙයෙන්වත්
හිත හදා ගනිමි මා
නෙතු පිරෙන තුරු කඳුලකින්
දුක සේ ගෙවමි
මේ කෙටි කලත්
රහසේ මියෙමි මා
ඔබ පැතුම එයනම්
කිළිටි අඳුරේ
එරී සිරවි
සියලු දේ නැති වී
සිළිටි සිරුරේ
සුවඳ වියැකි
දෙලොවකට මැදි වී
හැඬුමන් හදේ
සුසුමන්
හසුරමින් ගිය ඒ ඔබදෝ මේ
අද මෙසේ ගිලිහී
වෙන් වී ගියේ
දුරස් වී විගසින්
<Nadeeka Jayawardhena>